Άλλο ένα Πανευρωπαικό Πρωτάθλημα τελέιωσε…

Ήταν το 17ο Πανευρωπαικό Πρωτάθλημα Wushu Kung Fu το οποίο διεξήχθει στην Μόσχα.

Στο Πρωτάθλημα οι κατηγορίες που έπαιξαν ήταν στο Σαντα από 15 ετών και άνω και στα Αγωνιστικά Ταολού από 9 ετών έως 35 ετών (είναι και το όριο ηλικίας στα αγωνιστικά).

Η εμφάνιση των αθλητών του Σάντα ήταν εκπληκτική καθώς κατάφεραν να αποσπάσουν 8 διακρίσεις στο βάθρο και αυτό ανεβάζει πολύ τον πήχη για το Ελληνικό Σάντα.Η ομάδα ήταν εκεί σε κάθε στιγμή με τον Πρόεδρο και αρχηγό της Αποστολής Σταμούλη Λάμπρο και μαζί του οι Λεονταρής Ιωάννης , Αποστολίδης Αποστόλης και Μποζιονέλος Τάσος.Η στήριξη που είχαν οι αθλητές θύμιζε πραγματικά οικογένεια και φαινόταν πραγματικά μία όμάδα δεμένη σε όλη την διάρκεια του Πρωταθλήματος.

Αξιοσημείωτο ήταν και με την ομάδα των Ταολού που παρολο που δεν απέσπασαν καμία διάκριση,η ομάδα ήταν εξαιρετικά δεμένη αντίστοιχα σε όλη την διάρκεια του πρωταθλήματος και ο κάθε αθλητής υποστηρίζονταν σε όλα τα αγωνίσματα που έκαναν.

Το δύσκολο έργο ήταν ότι στο καταπληκτικο αυτό Moscow Wushu Palace το Σάντα έπαιζε στο -1 επίπεδο και τα ταολού στο +3 επίπεδο,έκανε το έργο της ομάδας να συνυπάρχει πολύ δύσκολο,παρόλο αυτό όμως το γεγονός ήταν πολύ συγκηνιτικό το ότι το κατάφερναν και αυτό οφείλεται στον αρχηγό της ομάδας…

Αντίθετα από όλα αυτά ο Στελετάρης Ιωάννης ήταν κριτής στην Ομάδα του Σάντα και εγώ στα Ταολού.

Τέλος θα πρέπει να αναφέρουμε το εξής,ότι κάθε φορά το επίπεδο ανεβαίνει κατακόρυφα,τόσο στο Σάντα αλλά και στα Τάολού και θέλω να παραμείνω σε αυτή την παρατήρηση.

Αντιλαμβάνομαι από τότε που έκανα πρωταθλητισμό στο αγωνιστικό Wushu ότι είχα διαλέξει πολύ ‘δύσκολο’ δρόμο και μάλιστα όπως εξελίσονται τα πράγματα δεν γνωρίζουμε που θα καταλήξει και με ποια μορφή το αθλήμα.

Είναι πραγματικά θαυμάσιο να βλέπεις όμως πως ανεβαίνει το επίπεδο κυρίως στα αγωνιστικά ταολού και κάθε φορά να προσπαθείς να το φτάσεις.

Αλλά κάθε φορά να βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο σαν να είσαι σταματημένος,

νoμίζω πως πολλοί μπορούν να αντιληφθούν την ψυχολογία αυτή.

Η διαδικασία να είναι μία απλή παρουσίαση και να καταλήγει μία απλή συμμετοχή σε κάτι που φαίνεται άπιαστο,αλλά εσύ παρόλο το αποτέλεσμα να συνεχίζεις να προσπαθείς,

πάλι και πάλι και πάλι και πάλι,

αλλά

να είσαι συνέχεια εκεί,

ξανά και ξανά και ξανά…..

αλλά κάθε φορά μόνο ένα πράγμα με παρακινεί

 να συνεχίσω να προσπαθώ,

όχι τόσο η αγάπη μου για το άθλημα,

 όχι τόσο στο να γίνω καλύτερος σε αυτό που κάνω,

όχι ότι είμαι δοσμένος στο κουνγκφου,

αλλά η πίστη και το όραμά μου ότι θα τα καταφέρουμε.